Rowan blafte en krabde aan het kooitje van het Asiel
vreselijk ze zat hier nu zolang en ze had al tig honden een nieuwe eigenaar zien krijgen, wanneer was zij dan aan de beurt?
"Zou ik dan hier... voor eeuwig opgesloten zitten..?" zei Rowan die sipjes door de tralies keek. Rowan keek naar een hond die naar het einde van de gang werd gebracht nee niet naar de vredige kant, zij in het asiel noemden het ookwel de duivelse kant. Niemand was ooit teruggekeerd nadat ze daar waren geweest... Rowan blafte en piepte toen de man terugkwam ze volgende zou aan de beurt zijn "Niet ik.. niet ik" smeekte Rowan in zichzelf maar de man stopte al voor haar kooi...
en duwde haar naar de "Duivelse kant"
Rowan blafte nog een laatste keer kon iets haar eigenlijk nog redden..?